1987 ല്‍ തുടങ്ങുന്നു തിരക്കഥാകൃത്ത് / ഡയറക്ടര്‍ രഞ്ജിത്തിന്റെ സിനിമാ ജീവിതം. 87ല്‍ വി. ആര്‍ ഗോപിനാഥ് സംവിധാനം ചെയ്ത ‘ഒരു മെയ് മാസ പുലരിയില്‍’ എന്ന സിനിമക്ക് കഥയെഴുതിക്കൊണ്ടായിരുന്നു തുടക്കം, ശേഷം 2011 വരെ കഥയും തിരക്കഥയും സംവിധാനവുമായി നാല്പത്തിനാല് (44) ചിത്രങ്ങള്‍. ഇടക്ക് ചില ചിത്രങ്ങളില്‍ അഭിനയിക്കുകയും ആറു (6) ചിത്രങ്ങള്‍ നിര്‍മ്മിക്കുകയും ചെയ്തു. മലയാള കൊമേഴ്സ്യല്‍ സിനിമയിലെ ഏറ്റവും വലിയ സൂപ്പര്‍ ഹിറ്റുകളില്‍ ചിലതു രഞ്ജിത്തിന്റെ തിരക്കഥയില്‍ നിന്നുള്ളതായിരുന്നു. പ്രണയവും ദാരിദ്ര്യവും അധോലോകവും മാത്രം കൈമുതലായുള്ള നായകന്‍ പഴയ മാടമ്പിത്തരത്തിന്റെ മീശപിരിയന്‍ വേഷങ്ങളുമായി അവതരിച്ചതും രഞ്ജിത്തിന്റെ എഴുത്തിലൂടെ തന്നെ. ദേവാസുരവും, ആറാം തമ്പുരാനും, നരസിംഹവും, രാവണപ്രഭുവും, വെറും നാലേ നാലു ചിത്രങ്ങളോടെ തീരുന്നു ‘സവര്‍ണ്ണ ബിംബങ്ങള്‍ ‘ദൃശ്യവല്‍കരിക്കപ്പെട്ട മീശപിരിയന്‍ തമ്പ്രാക്കന്മാരുടെ ‘ആണത്ത’ങ്ങളുടെ കഥ. ബാക്കി നാല്പതോളം (40) സിനിമകളില്‍ നഷ്ട പ്രണയവും, ഗൃഹാതുരതയും, ഗ്രാമീണ പ്രണയവും, സസ്പെന്‍സ് ത്രില്ലറുമൊക്കെയായി വിഷയങ്ങള്‍ ഒരുപാടെഴുതിയെങ്കിലും മലയാള കമേഴ്സ്യല്‍ സിനിമയില്‍ സവര്‍ണ്ണ ഹൈന്ദവ ബിംബങ്ങളെ കുടിയിരുത്തിയതിന്റെ ആസ്ഥാന എഴുത്തുകാരന്‍/സംവിധായകന്‍ എന്നൊരു ചീത്തപ്പേരാണ് രഞ്ജിത്തിനുള്ളത്, കഴിഞ്ഞ കുറേ വര്‍ഷങ്ങളായി മുഖ്യധാരയുടേ സ്ഥിരം വഴികളില്‍ നിന്ന് മാറി നടക്കുമ്പോഴും.
2010 ലെ വിജയ ചിത്രവും അവാര്‍ഡുകള്‍ കരസ്ഥമാക്കിയതുമായ ‘പ്രാഞ്ചിയേട്ടന്‍ & ദി സെയിന്റ്” എന്ന മമ്മൂട്ടി ചിത്രത്തിനു ശേഷം രഞ്ജിത്ത് കഥ,തിരക്കഥ, സംഭാഷണം, സംവിധാനം ചെയ്ത് യുവതാരം പൃഥീരാജ് നായകനായി അഭിനയിച്ച പുതിയ ചിത്രം “ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ”യും രഞ്ജിത്തിന്റെ വഴിമാറ്റങ്ങളുടെ ചിത്രശേണിയില്‍ പുതിയൊരെണ്ണമാണ്. ഒരിക്കല്‍ താരങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി എഴുതിയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇന്ന് രഞ്ജിത്ത്, താരങ്ങളെ തന്റെ കഥാചിത്രങ്ങളിലെ കഥാപാത്രങ്ങളാക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മുച്ചൂടം രോഗം ബാധിച്ച മലയാള സിനിമക്ക് രഞ്ജിത്തിന്റെ സിനിമകള്‍ ഒരു ആശ്വാസമാകുന്നുണ്ട്. ആക്ഷേപഹാസ്യത്തിന്റെ കോറിവരകള്‍കൊണ്ട് പ്രാഞ്ചിയേട്ടന്‍ നിര്‍മ്മല ഹാസ്യം വിരിയിക്കുകയും ഒപ്പം മലയാളിയുടേ സ്വജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ പ്രേരകമാവുകയും ചെയ്തെങ്കില്‍ നവ മലയാളി യുവത്വത്തിന്റെ ഇന്നിന്റെ കഥയാണ് ‘ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ’. മണ്ണിലുറച്ച ഒരുപിടി കഥാപാത്രങ്ങള്‍, ജീവിതത്തില്‍ മുഖാമുഖം പരിചയപ്പെടുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍, അതിഭാവുകത്വമോ ഹീറോയിസമോ ഇല്ലാത്ത ക്ലീന്‍ സിനിമ. ഗൃഹാതുരത്വം കൊണ്ട് കടും പായസം വെക്കുന്ന മലയാളത്തിലെ ‘ഗ്രാമീണ സംവിധായകര്‍’ മണ്ണിലിറങ്ങിയ താരത്തേയും ജീവിതപ്രതിച്ഛായകളേയും കാണണമെങ്കില്‍ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ പലവട്ടം കാണണം; മലയാള സിനിമയില്‍ പുതുമകളോ നല്ല സിനിമകളോ ഇല്ലെന്ന് വിലപിക്കുന്ന പ്രേക്ഷകന്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റിലിറങ്ങുന്ന ടോറന്റ് ഫയലിനു കാത്തുനില്‍ക്കാതെ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ കാണാന്‍ തിയ്യേറ്ററിലേക്കെത്തണം. അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് നഷ്ടമാകുന്നത് ഇന്നിന്റെ കഥപറയുന്നൊരു സിനിമയാണ്.
പ്ലോട്ട് :- പെട്ടെന്ന് പണക്കാരനാകാനുള്ള ആഗ്രഹങ്ങളുമായി റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ്സിലേക്കിറങ്ങിയ ജെ പി (പൃഥീരാജ്) എന്ന ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു വസ്തുക്കച്ചവടത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുകയും ആകസ്മികമായി ചില ഊരാക്കുടുക്കുക്കളില്‍ പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അതില്‍ നിന്നു രക്ഷനേടാനും വലിയ തുക കമ്മീഷനായി ലഭിക്കാനും വേണ്ടി സുഹൃത്തായ അച്യുതമേനോന്റെ (തിലകന്‍) ബുദ്ധിയിലൂടെ ജെ പി നടത്തുന്ന ശ്രമങ്ങള്‍. ഒപ്പം ഇന്നത്തെ ചില സാമൂഹ്യ വിഷയങ്ങളും പ്രതിപാദ്യമാകുന്നു.
ചിത്രത്തിന്റെ കഥാസാരവും മറ്റു വിശദാംശങ്ങളും വായിക്കുവാന്‍ എം3ഡിബിയുടെ ഈ പേജിലേക്ക് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.
ഏതു മണ്ണും വില്‍ക്കാനുള്ള മലയാളിയുടെ അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ നവരൂപമായ റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളിലേക്കാണ് രഞ്ജിത്തിന്റെ ‘ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ’ ഇത്തവണ പ്രേക്ഷകനെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്. എളുപ്പം പണക്കാരനാകുക എന്ന ഇന്നത്തെ ഏതൊരു ശരാശരി മലയാളി യുവാവിന്റെ പ്രതിനിധിയായി ജയപ്രകാശ് (പൃഥീരാജ്) എന്ന കഥാപാത്രം സഞ്ചരിക്കുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ വിവിധഭാവങ്ങളും അതിന്റെ പ്രതികരണങ്ങളും അവ ജയപ്രകാശിനേയും ഒപ്പം അയാളെ ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള ഒട്ടനവധി ജീവിതങ്ങളെയും എങ്ങിനെ ബാധിക്കുന്നുവെന്നൊക്കെ ഭംഗിയായി അവതരിപ്പിക്കാന്‍ എഴുത്തുകാരനും സംവിധായകനുമായ രഞ്ജിത്തിനായിട്ടുണ്ട്. ചില സാധാരണ ജീവിതങ്ങളുടെ നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍ക്കൊപ്പം റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്ന ചില സാമൂഹ്യ വിഷയങ്ങളിലേക്കും വിരല്‍ ചൂണ്ടുവാനും ചിത്രത്തിനായിട്ടൂണ്ട്. (കോഴിക്കോട് നഗരത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ചില ജീവിതങ്ങളുടെ ആഖ്യാനം പക്ഷെ, ഭാഷാപ്രയോഗത്തില്‍ പിന്നിട്ടു നില്‍ക്കുന്നതില്‍ പോരായ്മയായിട്ടുണ്ട്. )
നായകന്‍ ജയപ്രകാശ് പത്താം തരം പാസ്സാകാത്ത പ്രാരാബ്ദക്കാരനായ വെറൂം സാധാരാണക്കാരനാണ്, ഒപ്പമുള്ളവരും. കോടികള്‍ മറിയുന്ന റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ്സിലൂടെ കിട്ടുന്ന കമ്മീഷനില്‍ നിന്നാവണം തന്റെ ഭാവിജീവിതം കരുപിടിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് അയാള്‍ കരുതുന്നു. പണമുള്ളവന്റേയും ഇല്ലാത്തവന്റേയും പണമുണ്ടായിട്ടും അന്യനാക്കപ്പെടുന്നവന്റേയുമൊക്കെ മറയില്ലാത്ത ജീവിതവും ജയപ്രകാശിന്റെ ജീവിതത്തിനു ചുറ്റും കാണപ്പെടുകയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ ബന്ധപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അച്യുതമേനോന്‍(തിലകന്‍) എന്ന അവധൂതനെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രം അത്തരത്തിലൊന്നാണ്. ആകസ്മികമായി ജെപിയുടേ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരികയും ചില ഗതിമാറ്റങ്ങള്‍ക്ക് ഹേതുവാകുകയും ഒടുക്കം വിധിയുടേ മറ്റൊരു ഇടത്തിലേക്ക് തെറിച്ചു പോകുകയും ചെയ്യുന്ന കഥാപാത്രം. പ്രണയത്തിന്റെ സ്ഥിരം ക്ലീഷേ ‘ചേട്ടാ’ വിളിയില്‍ നിഴലായി മാറാതെ, മാറുന്ന യുവത്വത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയാകാനും നായികക്ക് (കാമുകന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരന്റെ തോളില്‍ കൈവെച്ച് സംസാരിക്കാനും അവള്‍ക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട്.) സാധിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതൊക്കെയും നമ്മുടെ ജീവിതപരിസരങ്ങളില്‍ തന്നെ കണ്ടുമുട്ടുന്നവരാണല്ലോ എന്ന് പ്രേക്ഷകനെ തോന്നിപ്പിക്കും വിധം സുഖ ശാന്തമായ ഒരു കഥാഖ്യാനത്തിലൂടെ പറഞ്ഞു വെക്കാന്‍ ഇതിന്റെ അണിയറപ്രേക്ഷകര്‍ക്കായിട്ടുണ്ട്.
പുതുമയുള്ളൊരു കഥാതന്തു അധികം ബഹളങ്ങളില്ലാതെ ശാന്തമായി പറയാന്‍ കഴിഞ്ഞത് തിരക്കഥയുടെ നല്ലൊരു ലക്ഷണമാണ്. ചിത്രത്തിലൊരിടത്തും കഥ അയഥാര്‍ത്ഥമോ അസംഭ്യമോ ആയ ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നില്ല എന്നതും. താരത്തെ പ്രധാന കഥാപാത്രമാക്കിയെങ്കിലും സംഘട്ടന രംഗങ്ങളിലേക്ക് പോകാതെ ലളിതവും സാധാരണവുമായ ഗതിമാറ്റങ്ങളും അവസാനവും. ജീവിതത്തില്‍ കണ്ടുമുട്ടുന്ന/പരിചയപ്പെട്ടിരിക്കാവുന്ന/അടുത്തു നില്‍ക്കുന്ന സഹ കഥാപാത്രങ്ങള്‍, നായകനെ മണ്ണിലേക്കിറക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അന്യം നിന്നുപോയ പാടവരമ്പും കള്ളൂം കുടവും ക്ലബ്ബ് വാര്‍ഷികവുമല്ലാതെ ഇന്നത്തെ, ഇപ്പോഴത്തെ കഥ പറയുക എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യ ചിന്ത അതൊക്കെയും ഈ സിനിമക്ക് വളരെ ഗുണകരമായിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും എത്രയും വേഗം ഒരു ചിത്രമൊരുക്കുക എന്നൊരു അതി ബുദ്ധിയുടെ ഫലമാണോ എന്നറിയില്ല ചില കല്ലുകടികള്‍ ചിത്രത്തില്‍ അവിടവിടെ കാണം
നായകനൊഴിച്ച് മറ്റു സഹ നടീ നടന്മാര്‍ അധികം പോപ്പുലര്‍ അല്ലാത്തവരും / അല്ലെങ്കില്‍ എല്ലാ ചിത്രങ്ങളിലും കാണത്തവര്‍ അയതും കൊണ്ടും ചിത്രത്തിനു നല്ലൊരു ഫ്രെഷ്നസ് ഫീല്‍ കൊണ്ടു വരാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. രഞ്ജിത്ത്, പലേരി മാണിക്യത്തില്‍ അവതരിപ്പിച്ച നാടക നടന്മാരുടെ (നടിയും) സാന്നിദ്ധ്യം ഈ ചിത്രത്തിലുമുണ്ട്. അതൊരു നല്ല കാര്യമാണ്. മാമുക്കോയ, ബിജു പപ്പന്‍, ജഗതി, സീനത്ത്, കല്‍പ്പന എന്നിവര്‍ തങ്ങളാടുന്ന സ്ഥിരം വേഷത്തില്‍ നിന്നു മാറി വ്യത്യസ്ഥമായ വേഷത്തില്‍ വന്നു എന്നു മാത്രമല്ല നന്നായി തിളങ്ങുകയും ചെയ്തും (ഒരു സീനില്‍ മാത്രം വന്നു പോകുന്ന കല്പനയുടെ പെര്‍ഫോര്‍മന്‍സ് ഈ നടി അടുത്ത കാലത്തെങ്ങും (ബ്രിഡ്ജ് ഒഴിച്ച്) ചെയ്തിട്ടില്ല) പലപ്പോഴും ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന വേഷമാണെങ്കിലും വ്യത്യസ്ഥമായ മാനറിസങ്ങളാലും മെയ് വഴക്കത്താലും ജഗതി ഗോള്‍ഡന്‍ പാപ്പച്ചനെ വ്യത്യസ്ഥമാക്കി. പക്ഷെ സിനിമയില്‍ ആദ്യമത്യന്തം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത് തിലകന്റെ അച്യുതമേനോനും പൃഥീരാജിന്റെ ജയപ്രകാശുമാണ്. ഇരുവരും നിറഞ്ഞാടിയ നിരവധി മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളുണ്ട് ചിത്രത്തില്‍. കോമഡിയില്‍ പക്ഷെ പൃഥീ പിന്നിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഡയലോഗ് ഡെലിവറിയിലും എക്സ്പ്രഷനിലും ഈ യുവനടന്‍ മുന്നിട്ട് നില്‍ക്കുന്നു. തിലകന്റെ പ്രതിഭക്ക് ഇപ്പോഴും മങ്ങലേറ്റിട്ടില്ല എന്നത് ഈ വയസ്സിലും ഈ നടന്‍ വിളിച്ചോതുന്നുണ്ട്.ഇത്രകാലം ഈ പ്രതിഭയെ മാറ്റി നിര്‍ത്തിയതിനു കാലം മലയാള സിനിമയോട് കണക്കു ചോദിക്കും, നിശ്ചയം.
എസ് കുമാറിന്റെ വെളിച്ച വിന്യാസം വിതറിയുള്ള ഫ്രെയിമുകളൊന്നും ഈ ചിത്രത്തിലില്ല. ഒരു പക്ഷെ, കഥാഖ്യാനത്തിന്റെ രീതിക്കു ചേര്‍ന്നു നിന്നുകൊണ്ടാവാം, സ്ഥിരം ശൈലിയില്‍ നിന്ന് കുമാര്‍ മറ്റൊരു രീതി അവലംബിച്ചത്. അത് പക്ഷെ ചിത്രത്തിനു ചേര്‍ച്ചക്കുറവൊന്നും സമ്മാനിക്കുന്നില്ല എന്നു മാത്രമല്ല, ആഖ്യാനത്തിനു മീതെ മുഴച്ചു നില്‍ക്കുന്നുമില്ല. പല ചിത്രങ്ങളിലും പ്രസ്ന്റ് യഥാതഥ നിറങ്ങളിലും ഫ്ലാഷ്ബാക്ക് ബ്ലാക് & വൈറ്റ് / ഡ്യൂ ടോണ്‍ നിറങ്ങളിലൊക്കെയോ ആണ് ദൃശ്യവല്‍ക്കരിക്കാറ്, പക്ഷെ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പിയില്‍ നേരെ തിരിച്ചാണ്, ബ്ലാക്ക് & വൈറ്റിനും കളറിനും ഇടയിലുള്ള ‘ഇന്‍ ബിറ്റ് വീന്‍‘ നിറമാണ് ഈ കാലത്തിനു ഉപയോഗിച്ചത്. കഥപറയുന്ന പിന്‍ കാലത്തിനാവട്ടെ യഥാര്‍ത്ഥ നിറവും. സന്തോഷ് രാമന്റെ കലാ സംവിധാനവും വിജയ് ശങ്കറിന്റെ ചിത്രസന്നിവേശവും ചിത്രത്തിനു ചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ഷഹബാസ് അമന്‍ ഒരുക്കിയ മൂന്നു ഗാനങ്ങളും പശ്ച്ചാത്തല സംഗീതവും നന്നായിട്ടുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് പശ്ച്ചാത്തല സംഗീതം. സ്ഥിരം ചേരുവകളില്‍ നിന്ന് മാറ്റി നിര്‍ത്താന്‍ ഷഹബാസ് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. പാട്ടുകള്‍ പക്ഷെ ശ്രവണസുഖമെങ്കിലും ചിത്രത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്‍ അനാവശ്യഘടകങ്ങളായി എന്നു മാത്രമല്ല അതിന്റെ ദൃശ്യവല്‍ക്കരണവും വളരെ നിലവാരം കുറഞ്ഞതായി. ‘ഉറുമി’ എന്ന ആദ്യ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രൊമോഷന്‍ ഡിസൈനിങ്ങില്‍ ആഗസ്റ്റ് സിനിമയുടെ പിന്നണിക്കാര്‍ വളരെ ശ്രദ്ധാലുക്കളായിരുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു. മലയാളത്തില്‍ സമീപകാലത്തിറങ്ങിയ ഏറ്റവും നല്ല പ്രൊമോ ഡിസൈനിങ്ങ് ആയിരുന്നു ഉറുമിയുടേത് (ഡീസൈന്‍ : ഓള്‍ഡ് മങ്ക്) പക്ഷെ രണ്ടാമത്തെ ചിത്രമായ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ‍യിലെത്തിയപ്പോള്‍ അത് ഒട്ടും നിലവാരമില്ലാത്തതായിപ്പോയി എന്നത് ഒട്ടും നല്ല കാര്യമല്ല. പ്രൊമോ ഡിസൈനിങ്ങിലും മാര്‍ക്കറ്റിങ്ങിലും തീരെ ശ്രദ്ധിക്കാത്തൊരു സംവിധായകനാണ് രഞ്ജിത്ത്, പക്ഷെ പുതിയ കാലത്തില്‍ ഒരു വാണിജ്യ സിനിമയുടേ വാണിജ്യ വിജയത്തിനു നല്ല സിനിമ മാത്രം ഉണ്ടായാല്‍ പോരാ, വിവിധ അഭിരുചികളുള്ള വ്യത്യസ്ഥപ്രേക്ഷകരിലേക്ക് അത്യാകര്‍ഷപൂര്‍വ്വം എത്തിക്കാന്‍ തക്കവണ്ണമുള്ള പ്രൊമോ ഡിസൈന്‍സും മാര്‍ക്കറ്റിങ്ങും വേണം എന്ന് രഞ്ജിത്തടക്കമുള്ള സിനിമാക്കാര്‍ ഓര്‍ത്തിരിക്കുന്നത് ഇനിയുള്ള വിജയത്തിനെങ്കിലും ഉപകരിക്കാനാവും.
പഴയ കൊമേഴ്സ്യല്‍ ഹിറ്റ് റൈറ്ററായ രഞ്ജിത്ത് ഇന്ന് വ്യത്യസ്ഥസിനിമകളുടേ പാതയിലാണെന്ന് മുന്‍പേ പറഞ്ഞുവല്ലോ, ഒരു പക്ഷേ, മലയാളത്തില്‍ ഇന്ന് മുന്‍ നിരയില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ കെല്പുള്ള വളരെ കുറച്ച് സിനിമാ എഴുത്തുകാരില്‍ പ്രഥമന്‍. പക്ഷെ തന്റെ ക്രിയേറ്റീവ് പ്രൊഡക്റ്റിനു വേണ്ടത്ര സമയം കൊടുത്ത് ചിന്തേരിട്ടു മിനുക്കിയെടുക്കാന്‍ രഞ്ജിത്തിന്റെ അക്ഷമയോ അതൊ പ്രൊഡക്ഷന്റെ സമ്മര്‍ദ്ദമോ എന്തായാലും സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല. മുന്‍പ് പ്രാഞ്ചിയേട്ടനിലും ഇപ്പോള്‍ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പിയിലും ഈ ‘പോളീഷ് കുറവ്’ പലയിടത്തും കാണാം. ഇനിയും ഒരാഴ്ചകൂടിയോ കുറേ ദിവസങ്ങള്‍ കൂടിയോ ഇക്കാണുന്ന സ്ക്രിപ്റ്റില്‍ രഞ്ജിത്ത് സമര്‍പ്പണം ചെയ്തിരുന്നെങ്കില്‍ ഇതൊരു വളരെ നല്ല സിനിമയായേനെ (പ്രാഞ്ചിയേട്ടനും)
സിനിമയില്‍ വന്ന / ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ട ന്യൂനതകള്‍
# സിനിമയുടേ ആദ്യ ഭാഗങ്ങളില്‍ ജയപ്രകാശിന്റെ ജീവിതവുമായി വളരെ ബന്ധപ്പെട്ട കുടുംബം (അമ്മ - അനിയത്തി) ഒരു ഘട്ടം കഴിയുമ്പോള്‍ സിനിമയില്‍ നിന്ന് അകാരണമായി അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.
# അനിയത്തിയുടേ വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന്റെ അന്ന് കാരണങ്ങളേതുമില്ലാതെ നായകന്‍ ജയപ്രകാശ് ഉത്തരവാദിത്വത്തില്‍ നിന്ന് മതില്‍ ചാടി ഓടുന്നു. ( ഈ കോമഡി സീന്‍ പൃഥീരാജിന്റെ അനായാസതക്ക് അപവാദമാണ്)
# സിനിമയുടെ തുടക്കത്തില്‍ നായകന്‍ കോഴിക്കോട് ഭാഷ തുടങ്ങുന്നുവെങ്കിലും കഥാഗതിയില്‍ ആ ഭാഷ കൈമോശം വരുന്നു. തുടര്‍ച്ച ഇല്ല. സഹ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ കോഴിക്കോട് ഭാഷ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുമില്ല.
# സിനിമയിലെ ക്ലൈമാക്സ് സീനില്‍ ജയപ്രകാശ് ഗോള്‍ഡന്‍ പാപ്പച്ചനെ കൊന്നു കളയുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതും പാപ്പച്ചന്‍ അതില്‍ ഭയക്കുന്നതും. അതിനു യാതൊരു യുക്തിയും തോന്നിയില്ല.(അതിനെത്തുടര്‍ന്നാണ് കഥാഗതി)
# അനാവശ്യമായി കടന്നു വന്ന ഗാനരംഗം (നായകന്‍ കൂട്ടുക്കാര്‍ക്കൊപ്പം നാലു വരി പാടുന്ന ആദ്യ സീനില്‍ അവസാനിപ്പിച്ചെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നേനെ) ഗാന രംഗത്തിനുവേണ്ടി ഉണ്ടാകിയ സീനും അതില്‍ പങ്കെടുത്ത ജൂനിയര്‍ ആര്‍ട്ടിസ്റ്റുകളുടെ പരിതാപകരമായ പ്രകടനവും
# ചിത്രത്തിന്റെ അവസാനത്തോട് കൂട്ടിചേര്‍ത്ത സീന്‍. അച്യുതമേനോന്റെ അവധൂത ജീവിതത്തെപ്പറ്റി സംസാരിച്ച് ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ പ്രവേശിക്കുന്ന ജയപ്രകാശും കൂട്ടരിലും സിനിമ തീര്‍ന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നെന്ന് തോന്നി. സിനിമ തീര്‍ന്നതിനുശേഷം കൂട്ടിത്തുന്നിയ പാട്ടു രംഗം അനാവശ്യവും അനാകര്‍ഷവുമായി.
പഴയവരും പുതിയവരുമായി നിരവധിയാളുകളാല്‍ അപമാനിക്കപ്പെടുന്ന മലയാള സിനിമയില്‍ ‘ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ’ തെളിമയുള്ളൊരു ചിത്രമാണ്. വാണിജ്യ സിനിമയുടെ വേഗവും ടെക്നിക്കല്‍ ഗിമ്മിക്സുമൊന്നുമില്ലാതെ തിരക്കഥയിലൂന്നിയ വൃത്തിയുള്ള സിനിമ. സദാചാരത്തിന്റെ അദൃശ്യമതിലുകള്‍ തകര്‍ക്കാന്‍ മടിക്കുന്നവരുടെ ‘പ്രണയ‘ ലീലകളും ഗുരുവായൂരപ്പ ഭക്തയായ അമ്മയറിയാതെ അന്യം നിന്ന പാടവരമ്പില്‍ നിന്ന് പഴയ കള്ളുകുടം മോന്തുന്ന അമ്പതു കഴിഞ്ഞ അവിവാഹിത നായകരും ക്വട്ടേഷന്‍ ജോലികള്‍ക്കുമാത്രമായി സംവരണം ചെയ്യപ്പെട്ട യുവതാരങ്ങളുമൊക്കെയുള്ള ഈ മലയാള സിനിമയില്‍ സമൂഹത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങളറിഞ്ഞ് കാലത്തിന്റെ വിഷയങ്ങളുമായി വന്ന ഒരു സിനിമയെ മുന്‍ വിധികളേതുമില്ലാതെ സ്വീകരിക്കാം.
വാല്‍ക്കഷണം : ചിത്രത്തിലൊരിടത്ത് തിലകന്റെ അച്യുതമേനോന്‍ ഉപദേശിക്കുന്ന ബുദ്ധിയുപയോഗിച്ച് ജയപ്രകാശ് 25 ലക്ഷം രൂപ നേടുന്നുണ്ട്. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി കിട്ടുന്ന വലിയൊരു ലാഭത്തുക. അതിനുശേഷം പൃഥീരാജിന്റെ ജയപ്രകാശ് തിലകനോട് വൈകാരികമായി ചോദിക്കുന്നു “ ഇത്രയും നാള്‍ എവിടെയായിരുന്നു താങ്കള്‍?” എന്ന്. സര്‍വ്വവും പിന്നിലാക്കുന്ന ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയാണ് തിലകന്റെ അച്യുതമേനോന്‍ നല്‍കുന്ന മറുപടി. സിനിമയെ നശിപ്പിക്കാന്‍ കച്ചകെട്ടിയൊരുങ്ങിയിറങ്ങിയിരിക്കുന്ന സംഘടനകളുടെ നേതൃത്വത്തിലിരിക്കുന്ന മാടമ്പിമാരോടും പ്രേക്ഷകന്‍ ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യവും അതു തന്നെ. ഇത്രകാലം തിലകനെന്ന പ്രതിഭയെ ജീവിത നൈരാശ്യത്തിന്റെ പടുകുഴിയിലേക്ക് തള്ളിയിട്ട മാടമ്പിമാരെ ഈ നഷ്ടം തിലകനല്ല, മറിച്ച മലയാള സിനിമക്കാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുക. കാലവും നല്ല പ്രേക്ഷകനും നിങ്ങളുടെ ധാര്‍ഷ്ട്യത്തിനുനേരെ വിരല്‍ ചൂണ്ടി ഒരിക്കല്‍ ചോദിക്കും ഞങ്ങളുടെ നല്ല നടനെ മാടമ്പിത്തരത്തിന്റെ പേരില്‍ തളച്ചിട്ട ആ കാലത്തെപ്പറ്റി, മറുപടിക്കായി തയ്യാറായിക്കൊള്ളുക.
2010 ലെ വിജയ ചിത്രവും അവാര്‍ഡുകള്‍ കരസ്ഥമാക്കിയതുമായ ‘പ്രാഞ്ചിയേട്ടന്‍ & ദി സെയിന്റ്” എന്ന മമ്മൂട്ടി ചിത്രത്തിനു ശേഷം രഞ്ജിത്ത് കഥ,തിരക്കഥ, സംഭാഷണം, സംവിധാനം ചെയ്ത് യുവതാരം പൃഥീരാജ് നായകനായി അഭിനയിച്ച പുതിയ ചിത്രം “ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ”യും രഞ്ജിത്തിന്റെ വഴിമാറ്റങ്ങളുടെ ചിത്രശേണിയില്‍ പുതിയൊരെണ്ണമാണ്. ഒരിക്കല്‍ താരങ്ങള്‍ക്ക് വേണ്ടി എഴുതിയിരുന്നെങ്കില്‍ ഇന്ന് രഞ്ജിത്ത്, താരങ്ങളെ തന്റെ കഥാചിത്രങ്ങളിലെ കഥാപാത്രങ്ങളാക്കുന്നു. അതുകൊണ്ട് തന്നെ മുച്ചൂടം രോഗം ബാധിച്ച മലയാള സിനിമക്ക് രഞ്ജിത്തിന്റെ സിനിമകള്‍ ഒരു ആശ്വാസമാകുന്നുണ്ട്. ആക്ഷേപഹാസ്യത്തിന്റെ കോറിവരകള്‍കൊണ്ട് പ്രാഞ്ചിയേട്ടന്‍ നിര്‍മ്മല ഹാസ്യം വിരിയിക്കുകയും ഒപ്പം മലയാളിയുടേ സ്വജീവിതത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ പ്രേരകമാവുകയും ചെയ്തെങ്കില്‍ നവ മലയാളി യുവത്വത്തിന്റെ ഇന്നിന്റെ കഥയാണ് ‘ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ’. മണ്ണിലുറച്ച ഒരുപിടി കഥാപാത്രങ്ങള്‍, ജീവിതത്തില്‍ മുഖാമുഖം പരിചയപ്പെടുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങള്‍, അതിഭാവുകത്വമോ ഹീറോയിസമോ ഇല്ലാത്ത ക്ലീന്‍ സിനിമ. ഗൃഹാതുരത്വം കൊണ്ട് കടും പായസം വെക്കുന്ന മലയാളത്തിലെ ‘ഗ്രാമീണ സംവിധായകര്‍’ മണ്ണിലിറങ്ങിയ താരത്തേയും ജീവിതപ്രതിച്ഛായകളേയും കാണണമെങ്കില്‍ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ പലവട്ടം കാണണം; മലയാള സിനിമയില്‍ പുതുമകളോ നല്ല സിനിമകളോ ഇല്ലെന്ന് വിലപിക്കുന്ന പ്രേക്ഷകന്‍ ഇന്റര്‍നെറ്റിലിറങ്ങുന്ന ടോറന്റ് ഫയലിനു കാത്തുനില്‍ക്കാതെ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ കാണാന്‍ തിയ്യേറ്ററിലേക്കെത്തണം. അല്ലെങ്കില്‍ നിങ്ങള്‍ക്ക് നഷ്ടമാകുന്നത് ഇന്നിന്റെ കഥപറയുന്നൊരു സിനിമയാണ്.
പ്ലോട്ട് :- പെട്ടെന്ന് പണക്കാരനാകാനുള്ള ആഗ്രഹങ്ങളുമായി റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ്സിലേക്കിറങ്ങിയ ജെ പി (പൃഥീരാജ്) എന്ന ചെറുപ്പക്കാരന്‍ ഒരു വസ്തുക്കച്ചവടത്തില്‍ ഏര്‍പ്പെടുകയും ആകസ്മികമായി ചില ഊരാക്കുടുക്കുക്കളില്‍ പെടുകയും ചെയ്യുന്നു. അതില്‍ നിന്നു രക്ഷനേടാനും വലിയ തുക കമ്മീഷനായി ലഭിക്കാനും വേണ്ടി സുഹൃത്തായ അച്യുതമേനോന്റെ (തിലകന്‍) ബുദ്ധിയിലൂടെ ജെ പി നടത്തുന്ന ശ്രമങ്ങള്‍. ഒപ്പം ഇന്നത്തെ ചില സാമൂഹ്യ വിഷയങ്ങളും പ്രതിപാദ്യമാകുന്നു.
ചിത്രത്തിന്റെ കഥാസാരവും മറ്റു വിശദാംശങ്ങളും വായിക്കുവാന്‍ എം3ഡിബിയുടെ ഈ പേജിലേക്ക് ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക.
ഏതു മണ്ണും വില്‍ക്കാനുള്ള മലയാളിയുടെ അത്യാഗ്രഹത്തിന്റെ നവരൂപമായ റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ്സിന്റെ ഉള്ളറകളിലേക്കാണ് രഞ്ജിത്തിന്റെ ‘ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ’ ഇത്തവണ പ്രേക്ഷകനെ കൊണ്ടുപോകുന്നത്. എളുപ്പം പണക്കാരനാകുക എന്ന ഇന്നത്തെ ഏതൊരു ശരാശരി മലയാളി യുവാവിന്റെ പ്രതിനിധിയായി ജയപ്രകാശ് (പൃഥീരാജ്) എന്ന കഥാപാത്രം സഞ്ചരിക്കുന്ന ജീവിതത്തിന്റെ വിവിധഭാവങ്ങളും അതിന്റെ പ്രതികരണങ്ങളും അവ ജയപ്രകാശിനേയും ഒപ്പം അയാളെ ബന്ധപ്പെട്ടുള്ള ഒട്ടനവധി ജീവിതങ്ങളെയും എങ്ങിനെ ബാധിക്കുന്നുവെന്നൊക്കെ ഭംഗിയായി അവതരിപ്പിക്കാന്‍ എഴുത്തുകാരനും സംവിധായകനുമായ രഞ്ജിത്തിനായിട്ടുണ്ട്. ചില സാധാരണ ജീവിതങ്ങളുടെ നേര്‍ക്കാഴ്ചകള്‍ക്കൊപ്പം റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് കിടക്കുന്ന ചില സാമൂഹ്യ വിഷയങ്ങളിലേക്കും വിരല്‍ ചൂണ്ടുവാനും ചിത്രത്തിനായിട്ടൂണ്ട്. (കോഴിക്കോട് നഗരത്തെ ചുറ്റിപ്പറ്റിയുള്ള ചില ജീവിതങ്ങളുടെ ആഖ്യാനം പക്ഷെ, ഭാഷാപ്രയോഗത്തില്‍ പിന്നിട്ടു നില്‍ക്കുന്നതില്‍ പോരായ്മയായിട്ടുണ്ട്. )
നായകന്‍ ജയപ്രകാശ് പത്താം തരം പാസ്സാകാത്ത പ്രാരാബ്ദക്കാരനായ വെറൂം സാധാരാണക്കാരനാണ്, ഒപ്പമുള്ളവരും. കോടികള്‍ മറിയുന്ന റിയല്‍ എസ്റ്റേറ്റ് ബിസിനസ്സിലൂടെ കിട്ടുന്ന കമ്മീഷനില്‍ നിന്നാവണം തന്റെ ഭാവിജീവിതം കരുപിടിപ്പിക്കുന്നതെന്ന് അയാള്‍ കരുതുന്നു. പണമുള്ളവന്റേയും ഇല്ലാത്തവന്റേയും പണമുണ്ടായിട്ടും അന്യനാക്കപ്പെടുന്നവന്റേയുമൊക്കെ മറയില്ലാത്ത ജീവിതവും ജയപ്രകാശിന്റെ ജീവിതത്തിനു ചുറ്റും കാണപ്പെടുകയും ചിലപ്പോഴൊക്കെ ബന്ധപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. അച്യുതമേനോന്‍(തിലകന്‍) എന്ന അവധൂതനെന്നു തോന്നിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രം അത്തരത്തിലൊന്നാണ്. ആകസ്മികമായി ജെപിയുടേ ജീവിതത്തിലേക്ക് കടന്നുവരികയും ചില ഗതിമാറ്റങ്ങള്‍ക്ക് ഹേതുവാകുകയും ഒടുക്കം വിധിയുടേ മറ്റൊരു ഇടത്തിലേക്ക് തെറിച്ചു പോകുകയും ചെയ്യുന്ന കഥാപാത്രം. പ്രണയത്തിന്റെ സ്ഥിരം ക്ലീഷേ ‘ചേട്ടാ’ വിളിയില്‍ നിഴലായി മാറാതെ, മാറുന്ന യുവത്വത്തിന്റെ പ്രതിനിധിയാകാനും നായികക്ക് (കാമുകന്റെ അടുത്ത കൂട്ടുകാരന്റെ തോളില്‍ കൈവെച്ച് സംസാരിക്കാനും അവള്‍ക്ക് കഴിയുന്നുണ്ട്.) സാധിക്കുന്നുണ്ട്. ഇതൊക്കെയും നമ്മുടെ ജീവിതപരിസരങ്ങളില്‍ തന്നെ കണ്ടുമുട്ടുന്നവരാണല്ലോ എന്ന് പ്രേക്ഷകനെ തോന്നിപ്പിക്കും വിധം സുഖ ശാന്തമായ ഒരു കഥാഖ്യാനത്തിലൂടെ പറഞ്ഞു വെക്കാന്‍ ഇതിന്റെ അണിയറപ്രേക്ഷകര്‍ക്കായിട്ടുണ്ട്.
പുതുമയുള്ളൊരു കഥാതന്തു അധികം ബഹളങ്ങളില്ലാതെ ശാന്തമായി പറയാന്‍ കഴിഞ്ഞത് തിരക്കഥയുടെ നല്ലൊരു ലക്ഷണമാണ്. ചിത്രത്തിലൊരിടത്തും കഥ അയഥാര്‍ത്ഥമോ അസംഭ്യമോ ആയ ഭാഗങ്ങളിലേക്ക് പോകുന്നില്ല എന്നതും. താരത്തെ പ്രധാന കഥാപാത്രമാക്കിയെങ്കിലും സംഘട്ടന രംഗങ്ങളിലേക്ക് പോകാതെ ലളിതവും സാധാരണവുമായ ഗതിമാറ്റങ്ങളും അവസാനവും. ജീവിതത്തില്‍ കണ്ടുമുട്ടുന്ന/പരിചയപ്പെട്ടിരിക്കാവുന്ന/അടുത്തു നില്‍ക്കുന്ന സഹ കഥാപാത്രങ്ങള്‍, നായകനെ മണ്ണിലേക്കിറക്കുക എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ അന്യം നിന്നുപോയ പാടവരമ്പും കള്ളൂം കുടവും ക്ലബ്ബ് വാര്‍ഷികവുമല്ലാതെ ഇന്നത്തെ, ഇപ്പോഴത്തെ കഥ പറയുക എന്ന യാഥാര്‍ത്ഥ്യ ചിന്ത അതൊക്കെയും ഈ സിനിമക്ക് വളരെ ഗുണകരമായിട്ടുണ്ട്. എങ്കിലും എത്രയും വേഗം ഒരു ചിത്രമൊരുക്കുക എന്നൊരു അതി ബുദ്ധിയുടെ ഫലമാണോ എന്നറിയില്ല ചില കല്ലുകടികള്‍ ചിത്രത്തില്‍ അവിടവിടെ കാണം
നായകനൊഴിച്ച് മറ്റു സഹ നടീ നടന്മാര്‍ അധികം പോപ്പുലര്‍ അല്ലാത്തവരും / അല്ലെങ്കില്‍ എല്ലാ ചിത്രങ്ങളിലും കാണത്തവര്‍ അയതും കൊണ്ടും ചിത്രത്തിനു നല്ലൊരു ഫ്രെഷ്നസ് ഫീല്‍ കൊണ്ടു വരാന്‍ സാധിച്ചിട്ടുണ്ട്. രഞ്ജിത്ത്, പലേരി മാണിക്യത്തില്‍ അവതരിപ്പിച്ച നാടക നടന്മാരുടെ (നടിയും) സാന്നിദ്ധ്യം ഈ ചിത്രത്തിലുമുണ്ട്. അതൊരു നല്ല കാര്യമാണ്. മാമുക്കോയ, ബിജു പപ്പന്‍, ജഗതി, സീനത്ത്, കല്‍പ്പന എന്നിവര്‍ തങ്ങളാടുന്ന സ്ഥിരം വേഷത്തില്‍ നിന്നു മാറി വ്യത്യസ്ഥമായ വേഷത്തില്‍ വന്നു എന്നു മാത്രമല്ല നന്നായി തിളങ്ങുകയും ചെയ്തും (ഒരു സീനില്‍ മാത്രം വന്നു പോകുന്ന കല്പനയുടെ പെര്‍ഫോര്‍മന്‍സ് ഈ നടി അടുത്ത കാലത്തെങ്ങും (ബ്രിഡ്ജ് ഒഴിച്ച്) ചെയ്തിട്ടില്ല) പലപ്പോഴും ചെയ്യേണ്ടി വരുന്ന വേഷമാണെങ്കിലും വ്യത്യസ്ഥമായ മാനറിസങ്ങളാലും മെയ് വഴക്കത്താലും ജഗതി ഗോള്‍ഡന്‍ പാപ്പച്ചനെ വ്യത്യസ്ഥമാക്കി. പക്ഷെ സിനിമയില്‍ ആദ്യമത്യന്തം നിറഞ്ഞു നില്‍ക്കുന്നത് തിലകന്റെ അച്യുതമേനോനും പൃഥീരാജിന്റെ ജയപ്രകാശുമാണ്. ഇരുവരും നിറഞ്ഞാടിയ നിരവധി മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളുണ്ട് ചിത്രത്തില്‍. കോമഡിയില്‍ പക്ഷെ പൃഥീ പിന്നിലേക്ക് പോകുമ്പോള്‍ ഡയലോഗ് ഡെലിവറിയിലും എക്സ്പ്രഷനിലും ഈ യുവനടന്‍ മുന്നിട്ട് നില്‍ക്കുന്നു. തിലകന്റെ പ്രതിഭക്ക് ഇപ്പോഴും മങ്ങലേറ്റിട്ടില്ല എന്നത് ഈ വയസ്സിലും ഈ നടന്‍ വിളിച്ചോതുന്നുണ്ട്.ഇത്രകാലം ഈ പ്രതിഭയെ മാറ്റി നിര്‍ത്തിയതിനു കാലം മലയാള സിനിമയോട് കണക്കു ചോദിക്കും, നിശ്ചയം.
എസ് കുമാറിന്റെ വെളിച്ച വിന്യാസം വിതറിയുള്ള ഫ്രെയിമുകളൊന്നും ഈ ചിത്രത്തിലില്ല. ഒരു പക്ഷെ, കഥാഖ്യാനത്തിന്റെ രീതിക്കു ചേര്‍ന്നു നിന്നുകൊണ്ടാവാം, സ്ഥിരം ശൈലിയില്‍ നിന്ന് കുമാര്‍ മറ്റൊരു രീതി അവലംബിച്ചത്. അത് പക്ഷെ ചിത്രത്തിനു ചേര്‍ച്ചക്കുറവൊന്നും സമ്മാനിക്കുന്നില്ല എന്നു മാത്രമല്ല, ആഖ്യാനത്തിനു മീതെ മുഴച്ചു നില്‍ക്കുന്നുമില്ല. പല ചിത്രങ്ങളിലും പ്രസ്ന്റ് യഥാതഥ നിറങ്ങളിലും ഫ്ലാഷ്ബാക്ക് ബ്ലാക് & വൈറ്റ് / ഡ്യൂ ടോണ്‍ നിറങ്ങളിലൊക്കെയോ ആണ് ദൃശ്യവല്‍ക്കരിക്കാറ്, പക്ഷെ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പിയില്‍ നേരെ തിരിച്ചാണ്, ബ്ലാക്ക് & വൈറ്റിനും കളറിനും ഇടയിലുള്ള ‘ഇന്‍ ബിറ്റ് വീന്‍‘ നിറമാണ് ഈ കാലത്തിനു ഉപയോഗിച്ചത്. കഥപറയുന്ന പിന്‍ കാലത്തിനാവട്ടെ യഥാര്‍ത്ഥ നിറവും. സന്തോഷ് രാമന്റെ കലാ സംവിധാനവും വിജയ് ശങ്കറിന്റെ ചിത്രസന്നിവേശവും ചിത്രത്തിനു ചേര്‍ന്നു നില്‍ക്കുന്നുണ്ട്. ഷഹബാസ് അമന്‍ ഒരുക്കിയ മൂന്നു ഗാനങ്ങളും പശ്ച്ചാത്തല സംഗീതവും നന്നായിട്ടുണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് പശ്ച്ചാത്തല സംഗീതം. സ്ഥിരം ചേരുവകളില്‍ നിന്ന് മാറ്റി നിര്‍ത്താന്‍ ഷഹബാസ് പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടുണ്ട്. പാട്ടുകള്‍ പക്ഷെ ശ്രവണസുഖമെങ്കിലും ചിത്രത്തിന്റെ ഒഴുക്കില്‍ അനാവശ്യഘടകങ്ങളായി എന്നു മാത്രമല്ല അതിന്റെ ദൃശ്യവല്‍ക്കരണവും വളരെ നിലവാരം കുറഞ്ഞതായി. ‘ഉറുമി’ എന്ന ആദ്യ ചിത്രത്തിന്റെ പ്രൊമോഷന്‍ ഡിസൈനിങ്ങില്‍ ആഗസ്റ്റ് സിനിമയുടെ പിന്നണിക്കാര്‍ വളരെ ശ്രദ്ധാലുക്കളായിരുന്നു എന്നു തോന്നുന്നു. മലയാളത്തില്‍ സമീപകാലത്തിറങ്ങിയ ഏറ്റവും നല്ല പ്രൊമോ ഡിസൈനിങ്ങ് ആയിരുന്നു ഉറുമിയുടേത് (ഡീസൈന്‍ : ഓള്‍ഡ് മങ്ക്) പക്ഷെ രണ്ടാമത്തെ ചിത്രമായ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ‍യിലെത്തിയപ്പോള്‍ അത് ഒട്ടും നിലവാരമില്ലാത്തതായിപ്പോയി എന്നത് ഒട്ടും നല്ല കാര്യമല്ല. പ്രൊമോ ഡിസൈനിങ്ങിലും മാര്‍ക്കറ്റിങ്ങിലും തീരെ ശ്രദ്ധിക്കാത്തൊരു സംവിധായകനാണ് രഞ്ജിത്ത്, പക്ഷെ പുതിയ കാലത്തില്‍ ഒരു വാണിജ്യ സിനിമയുടേ വാണിജ്യ വിജയത്തിനു നല്ല സിനിമ മാത്രം ഉണ്ടായാല്‍ പോരാ, വിവിധ അഭിരുചികളുള്ള വ്യത്യസ്ഥപ്രേക്ഷകരിലേക്ക് അത്യാകര്‍ഷപൂര്‍വ്വം എത്തിക്കാന്‍ തക്കവണ്ണമുള്ള പ്രൊമോ ഡിസൈന്‍സും മാര്‍ക്കറ്റിങ്ങും വേണം എന്ന് രഞ്ജിത്തടക്കമുള്ള സിനിമാക്കാര്‍ ഓര്‍ത്തിരിക്കുന്നത് ഇനിയുള്ള വിജയത്തിനെങ്കിലും ഉപകരിക്കാനാവും.
പഴയ കൊമേഴ്സ്യല്‍ ഹിറ്റ് റൈറ്ററായ രഞ്ജിത്ത് ഇന്ന് വ്യത്യസ്ഥസിനിമകളുടേ പാതയിലാണെന്ന് മുന്‍പേ പറഞ്ഞുവല്ലോ, ഒരു പക്ഷേ, മലയാളത്തില്‍ ഇന്ന് മുന്‍ നിരയില്‍ നില്‍ക്കാന്‍ കെല്പുള്ള വളരെ കുറച്ച് സിനിമാ എഴുത്തുകാരില്‍ പ്രഥമന്‍. പക്ഷെ തന്റെ ക്രിയേറ്റീവ് പ്രൊഡക്റ്റിനു വേണ്ടത്ര സമയം കൊടുത്ത് ചിന്തേരിട്ടു മിനുക്കിയെടുക്കാന്‍ രഞ്ജിത്തിന്റെ അക്ഷമയോ അതൊ പ്രൊഡക്ഷന്റെ സമ്മര്‍ദ്ദമോ എന്തായാലും സമ്മതിച്ചിട്ടില്ല. മുന്‍പ് പ്രാഞ്ചിയേട്ടനിലും ഇപ്പോള്‍ ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പിയിലും ഈ ‘പോളീഷ് കുറവ്’ പലയിടത്തും കാണാം. ഇനിയും ഒരാഴ്ചകൂടിയോ കുറേ ദിവസങ്ങള്‍ കൂടിയോ ഇക്കാണുന്ന സ്ക്രിപ്റ്റില്‍ രഞ്ജിത്ത് സമര്‍പ്പണം ചെയ്തിരുന്നെങ്കില്‍ ഇതൊരു വളരെ നല്ല സിനിമയായേനെ (പ്രാഞ്ചിയേട്ടനും)
സിനിമയില്‍ വന്ന / ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ട ന്യൂനതകള്‍
# സിനിമയുടേ ആദ്യ ഭാഗങ്ങളില്‍ ജയപ്രകാശിന്റെ ജീവിതവുമായി വളരെ ബന്ധപ്പെട്ട കുടുംബം (അമ്മ - അനിയത്തി) ഒരു ഘട്ടം കഴിയുമ്പോള്‍ സിനിമയില്‍ നിന്ന് അകാരണമായി അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നു.
# അനിയത്തിയുടേ വിവാഹ നിശ്ചയത്തിന്റെ അന്ന് കാരണങ്ങളേതുമില്ലാതെ നായകന്‍ ജയപ്രകാശ് ഉത്തരവാദിത്വത്തില്‍ നിന്ന് മതില്‍ ചാടി ഓടുന്നു. ( ഈ കോമഡി സീന്‍ പൃഥീരാജിന്റെ അനായാസതക്ക് അപവാദമാണ്)
# സിനിമയുടെ തുടക്കത്തില്‍ നായകന്‍ കോഴിക്കോട് ഭാഷ തുടങ്ങുന്നുവെങ്കിലും കഥാഗതിയില്‍ ആ ഭാഷ കൈമോശം വരുന്നു. തുടര്‍ച്ച ഇല്ല. സഹ കഥാപാത്രങ്ങള്‍ കോഴിക്കോട് ഭാഷ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നുമില്ല.
# സിനിമയിലെ ക്ലൈമാക്സ് സീനില്‍ ജയപ്രകാശ് ഗോള്‍ഡന്‍ പാപ്പച്ചനെ കൊന്നു കളയുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തുന്നതും പാപ്പച്ചന്‍ അതില്‍ ഭയക്കുന്നതും. അതിനു യാതൊരു യുക്തിയും തോന്നിയില്ല.(അതിനെത്തുടര്‍ന്നാണ് കഥാഗതി)
# അനാവശ്യമായി കടന്നു വന്ന ഗാനരംഗം (നായകന്‍ കൂട്ടുക്കാര്‍ക്കൊപ്പം നാലു വരി പാടുന്ന ആദ്യ സീനില്‍ അവസാനിപ്പിച്ചെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നേനെ) ഗാന രംഗത്തിനുവേണ്ടി ഉണ്ടാകിയ സീനും അതില്‍ പങ്കെടുത്ത ജൂനിയര്‍ ആര്‍ട്ടിസ്റ്റുകളുടെ പരിതാപകരമായ പ്രകടനവും
# ചിത്രത്തിന്റെ അവസാനത്തോട് കൂട്ടിചേര്‍ത്ത സീന്‍. അച്യുതമേനോന്റെ അവധൂത ജീവിതത്തെപ്പറ്റി സംസാരിച്ച് ജീവിതത്തിലേക്ക് തിരികെ പ്രവേശിക്കുന്ന ജയപ്രകാശും കൂട്ടരിലും സിനിമ തീര്‍ന്നെങ്കില്‍ നന്നായിരുന്നെന്ന് തോന്നി. സിനിമ തീര്‍ന്നതിനുശേഷം കൂട്ടിത്തുന്നിയ പാട്ടു രംഗം അനാവശ്യവും അനാകര്‍ഷവുമായി.
പഴയവരും പുതിയവരുമായി നിരവധിയാളുകളാല്‍ അപമാനിക്കപ്പെടുന്ന മലയാള സിനിമയില്‍ ‘ഇന്ത്യന്‍ റുപ്പീ’ തെളിമയുള്ളൊരു ചിത്രമാണ്. വാണിജ്യ സിനിമയുടെ വേഗവും ടെക്നിക്കല്‍ ഗിമ്മിക്സുമൊന്നുമില്ലാതെ തിരക്കഥയിലൂന്നിയ വൃത്തിയുള്ള സിനിമ. സദാചാരത്തിന്റെ അദൃശ്യമതിലുകള്‍ തകര്‍ക്കാന്‍ മടിക്കുന്നവരുടെ ‘പ്രണയ‘ ലീലകളും ഗുരുവായൂരപ്പ ഭക്തയായ അമ്മയറിയാതെ അന്യം നിന്ന പാടവരമ്പില്‍ നിന്ന് പഴയ കള്ളുകുടം മോന്തുന്ന അമ്പതു കഴിഞ്ഞ അവിവാഹിത നായകരും ക്വട്ടേഷന്‍ ജോലികള്‍ക്കുമാത്രമായി സംവരണം ചെയ്യപ്പെട്ട യുവതാരങ്ങളുമൊക്കെയുള്ള ഈ മലയാള സിനിമയില്‍ സമൂഹത്തിന്റെ സ്പന്ദനങ്ങളറിഞ്ഞ് കാലത്തിന്റെ വിഷയങ്ങളുമായി വന്ന ഒരു സിനിമയെ മുന്‍ വിധികളേതുമില്ലാതെ സ്വീകരിക്കാം.
വാല്‍ക്കഷണം : ചിത്രത്തിലൊരിടത്ത് തിലകന്റെ അച്യുതമേനോന്‍ ഉപദേശിക്കുന്ന ബുദ്ധിയുപയോഗിച്ച് ജയപ്രകാശ് 25 ലക്ഷം രൂപ നേടുന്നുണ്ട്. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി കിട്ടുന്ന വലിയൊരു ലാഭത്തുക. അതിനുശേഷം പൃഥീരാജിന്റെ ജയപ്രകാശ് തിലകനോട് വൈകാരികമായി ചോദിക്കുന്നു “ ഇത്രയും നാള്‍ എവിടെയായിരുന്നു താങ്കള്‍?” എന്ന്. സര്‍വ്വവും പിന്നിലാക്കുന്ന ഒരു പൊട്ടിച്ചിരിയാണ് തിലകന്റെ അച്യുതമേനോന്‍ നല്‍കുന്ന മറുപടി. സിനിമയെ നശിപ്പിക്കാന്‍ കച്ചകെട്ടിയൊരുങ്ങിയിറങ്ങിയിരിക്കുന്ന സംഘടനകളുടെ നേതൃത്വത്തിലിരിക്കുന്ന മാടമ്പിമാരോടും പ്രേക്ഷകന്‍ ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യവും അതു തന്നെ. ഇത്രകാലം തിലകനെന്ന പ്രതിഭയെ ജീവിത നൈരാശ്യത്തിന്റെ പടുകുഴിയിലേക്ക് തള്ളിയിട്ട മാടമ്പിമാരെ ഈ നഷ്ടം തിലകനല്ല, മറിച്ച മലയാള സിനിമക്കാണെന്ന് തിരിച്ചറിയുക. കാലവും നല്ല പ്രേക്ഷകനും നിങ്ങളുടെ ധാര്‍ഷ്ട്യത്തിനുനേരെ വിരല്‍ ചൂണ്ടി ഒരിക്കല്‍ ചോദിക്കും ഞങ്ങളുടെ നല്ല നടനെ മാടമ്പിത്തരത്തിന്റെ പേരില്‍ തളച്ചിട്ട ആ കാലത്തെപ്പറ്റി, മറുപടിക്കായി തയ്യാറായിക്കൊള്ളുക.
